18. jan, 2016

Hoe ziet je bron er uit.

Ieder gevoel van de bron is verschillend voor iedereen, soms lijkt het op elkaar maar we hebben allemaal onze eigen beleving. Voor mij voelt het als een rustige stilte in en om me heen, zo stil dat het zo bijzonder voelt, dat het niet te omschrijven is. Het kan ook zijn dat er iets begint te twinkelen in jou, dat je hart bijna uit elkaar ploft, het kunnen vele verschillende dingen zijn. Jouw bron is zoals jij het voelt hoe het voor jou is, waar jij rust in vindt en wat voor jou als geluk voelt. Als je wilt oefenen om je bron te voelen, kun je beginnen met je te “vervelen” rustig zitten zonder iets te hoeven, zonder grote denkdingen. Alleen maar zijn, zijn met wat er is. En ja dat kan heel moeilijk zijn.. zijn met wat er is, gewoon naar buiten staren en waarnemen zonder er iets van te vinden. De vogels horen fluiten zonder daar een gedachte aan te wijden. Het langs vliegen van een vogel het bewegen van een boom, alleen maar zijn zonder daar iets van te vinden. Dat is al best moeilijk, onze hersenen zijn heel snel geneigd om ergens iets van te vinden. Ons ego gaat daar nog eens overheen, die gaat het je op jezelf laten betrekken en het ego vindt misschien wel dat wij er last van hebben. Ga het eerst eens een minuut proberen, ergens naar kijken zonder er iets van te vinden, als je een beetje gaat staren wordt het iets gemakkelijker omdat je je dan meer focust. Nu dacht ik dus, nou ga jij het zelf ook maar eens oefenen, maar mijn hemel wat is dit moeilijk. Ik kan me prima vervelen en naar buiten kijken, maar dan gebeurt er dus van alles in mijn hoofd, ik begin een interpretatie te maken van wat ik zie. Ik zie 2 vogeltjes op een vetbolletje afgaan en elkaar wegjagen, wat er dan allemaal door mijn hoofd gaat.. nou ja het is dus een kwestie van blijven kijken, niet jezelf veroordelen om wat er in je gebeurt. Begin gewoon weer opnieuw en laat je verrassen door het moment waarop je niets denkt..