8. nov, 2020
Ik voel een brok in mijn keel, ik heb de hele week het e- lightfestival gevolgd, niet alle workshops want dat waren er best veel. Maar degene die ik heb gevolgd gingen veelal over liefde, vergeven, licht.
Laat ik nu op andere momenten, buiten de workshops om ook heel veel licht en liefde zijn tegen gekomen. Ik voelde me zeer verbonden met de natuur er was veel licht deze prachtige dagen, maar ook licht in mij. De frequentie van Liefde raakt mij als ik zo verbonden ben, dan voel ik ook de verbinding met de mensen om me heen en die ik ontmoet. Wat voelt het toch fijn als er niet een muurtje om me heen zit die de frequentie van Liefde en Licht tegenhoudt.
De brok in mijn keel kan ik dan ook niet helemaal verklaren, waar komt deze nu toch vandaan? Ik voel licht en liefde en ook een brok in mijn keel, zo is het dan voor nu, door te leven in het nu kan het er allemaal zijn, zowel liefde als licht als een brok in mijn keel. En als ik dit type voel ik emotie, wat maakt toch dat ik emotie voel als het er mag zijn? Mag het dan toch niet van mezelf en vind ik er wat van?
Sommige workshops heb ik maar half gekeken, is dat wat me dwars zit, moet ik het perse helemaal gekeken hebben om het voor mezelf goed te doen. Stel ik hoge eisen aan mezelf of mag ik van mezelf ook soms maar een deel kijken van wat er wordt aangeboden? Mijn hoofd zegt dat het zeker mag en dat ik me er niet schuldig over hoef te voelen, wat maakt dan toch die brok in mijn keel, die nog steeds aanwezig is terwijl ik zit te typen.
Doe ik iemand te kort omdat hij/zij zo zijn best doet en ik maar half geintersseerd ben blijkbaar , ik merk dat ik het moeilijk vind om iemand teleur te stellen. Ik doe het nog steeds graag goed voor de ander. Hoeveel lessen zijn er nodig om te weten dat ik het ook gewoon goed voor mezelf mag doen. Nu bij deze heb ik weer een les die ik mocht leren, ik mag de dingen doen zoals ze goed zijn voor mij.
Ik wens jou toe dat je ook ontdekt wat jij van jezelf niet mag of goed vindt en dit gaat toestaan aan jezelf. 💖